ZWIERZĘTA OKALECZONE LUB PORZUCONE
Opieka nad rannymi zwierzętami wymaga nieustannej uwagi. Nie można traktować jej lekko. Bywa, co prawda, że zwierzę, które wygląda na potrzebujące pomocy, w rzeczywistości jest całkowicie bezpieczne. Widzimy czasami młode ptaki – zdawałoby się porzucone przez rodziców. Przeważnie jednak jest to młodzież, która opuściła już gniazdo, jest natomiast wciąż pilnowana przez rodziców. Tak więc, jeśli zobaczymy gdzieś pisklę, obserwujmy je ale nie dotykajmy ani nie przenośmy w inne miejsce, gdyż wtedy dopiero rodzice nie będą mogli go znaleźć. Jeśli jednak po długiej obserwacji stwierdzimy, że pisklę naprawdę jest porzucone, bierzemy je do domu i wychowujemy. Musimy przy tym pamiętać, że jest to zajęcie niezwykle pracochłonne i trudne. Do karmienia możemy przygotować mieszankę składającą się z jaja na twardo i odrobiny surowego mięsa. Pokarm podajemy za pomocą pincetki, a najlepiej zakraplacza. Zajęcie to zajmuje dużo czasu, gdyż większość ptaków karmi swoje młode dość często. Podobne kłopoty sprawić może opieka nad porzuconymi ssakami. Możemy używać rozmaicie przygotowanego mleka (o różnym składzie), karmiąc zwierzę za pomocą zakraplacza. Jest to również bardzo pracochłonne zajęcie.
Przekarmienie hodowanego młodego zwierzęcia jest równie niebezpieczne jak niedokarmienie. Pamiętam, jak opiekowałem się kiedyś młodym jeżem. Na jeden weekend zostawiłem go u swojej siostry, wraz ze szczegółową instrukcją, ile pokarmu zwierzak ma dostać podczas każdego posiłku. Ponieważ młody jeż, jak większość ssaków, byl niezmiernie łapczywy, siostra odniosła wrażenie, że chcę go zagłodzić, karmiąc go tak skąpo. Zaczęła więc dawać mu dwukrotnie większe porcje, niż jej podałem. Skończyło się to niestety śmiercią jeża na skutek zapalenia jelit w wyniku przekarmienia.
Jeśli znajdziemy ranne zwierzę, powinniśmy się upewnić, czy jesteśmy w stanie mu pomóc. Najlepiej zanieść je do lekarza weterynarii, który pomoże nam wybrać najodpowiedniejszy sposób postępowania.
DROBNE SSAKI NA TLE ŚRODOWISKA
Gdy zbierzemy dużo informacji i eksponatów dotyczących jakiegoś gatunku, warto wykonać zestaw informacyjny (tablicę), pokazujący klarownie, co odkryliśmy na temat zwierzęcia. Na środku tablicy umieszczamy właściwe zwierzę — jego skórkę, rysunek lub fotografię. Obok lokujemy rzeczy z nim związane — rysunki lub odlewy śladów, odchodów — a także mapę terytorium, na jakim występuje. Można także dołączyć szkic lub fotografię jego domu (nory, gniazda).
W dolnej części rozmieścić możemy przykłady pokarmu, a na górze drapieżników, jego wrogów. Wyjaśni to miejsce zwierzęcia w środowisku, przedstawi zwierzęta zależne od niego jako źródła pokarmu, ukaże również, od czego zależy jego przeżycie.
jakie są ssaki w kraju