Łąka nocą
Nocą życie łąki również jest fascynujące i ma całkiem inny charakter, niż w dzień. Na przykład, większość ciem spędza dzień w chłodnym gąszczu roślin i dopiero nocą wylatuje, zwabiona słodkim zapachem niepozornie ubarwionych kwiatów, takich jak wiesiołek czy lepnica rozdęta. Roślina ta w dzień zamyka swe kwiaty, pozostawiając ich zapylenie ćmom. Odżywiające się nektarem ćmy mają długie ssawki, podobnie jak dzienne motyle. Żywią się więc na tych samych, co one kwiatach, tyle że na „nocnej zmianie”. Ćmy nie siadają na kwiatach jak motyle dzienne, lecz zawisają nad nimi niczym maleńkie helikoptery. W odróżnieniu od dziennych motyli, które odżywiają się niemal przez cały dzień, większość ciem odbywa tylko krótki lot. Na przykład zawisakowate żerują jedynie przez około pół godziny o zmierzchu i o brzasku.
Najliczniejszą rodziną motyli są sówkowate. Na świecie występuje ponad 6000 gatunków, a na samych Wyspach Brytyjskich jest ich prawie 400. Niektóre spośród nich mają doskonale rozwinięty słuch i mogą wymknąć się nawet nietoperzom. Nietoperz wydaje w locie ultradźwięki, które odbijają się od różnych obiektów i powracają do niego, informując go, jak radar, o położeniu np. potencjalnej ofiary. Dźwięki te, niesłyszalne dla naszego ucha, są odbierane przez ćmę, która zmienia kierunek lotu, unikając ataku.
Dorosłe formy niektórych ciem nie pobierają pokarmu. Należą do nich m.in. piękne niedźwiedziówkowate (na łące poszukują one miejsca do złożenia jaj) oraz blade jak cienie niesobki, których samice po prostu rozsiewają jaja w locie.
Jeśli chcemy przyjrzeć się zachowaniu ciem i innych owadów w nocy użyjmy silnej lampy o czerwonym świetle. Wypatrując ciem, zobaczymy także wiele innych istot. Nocą na źdźbłach traw siedzą dzienne motyle z rodziny oczennicowatych, sówkowate i pilarze oraz pasikoniki śpiewające. Przy odrobinie szczęścia, możemy ujrzeć lecącego nisko nad ziemią, hałaśliwego turkucia podjadka, niezwykłego owada o przednich odnóżach przypominających łapy kreta.
W gąszczu traw i ziół tętni nocne życie. Pająki czatują na ofiary, a żarłoczne drewniaki i inne wije chwytają zarówno małe dżdżownice i larwy chrząszczy, jak i nagie ślimaki. Chrząszcze z rodziny biegaczowatych również nie gardzą małymi skąposzczetami. Dżdżownice kryją się przed światłem i można je usłyszeć, jak wiją się wśród traw. Opuściwszy swe norki udają się na poszukiwanie partnera lub szukają butwiejących roślin. O świcie na żerujące dżdżownice zaczynają polować ptaki, lecz tylko większym z nich, np. kosom, udaje się wyciągnąć z norki mocno wczepionego szczecinkami skąposzczeta.