NASIONA, OWOCE I GALASY
Najlepszą metodą konserwowania nasion jest suszenie. W środowisku wilgotnym zaczynają one kiełkować. Większość szyszek, nasion czy orzechów będzie całkiem sucha, gdy je znajdziemy. Dla pewności lepiej będzie oczywiście jeśli zostawimy je na kilka dni w suchym i ciepłym miejscu. Po zrobieniu opisu, możemy umieścić je razem z innymi częściami tych samych roślin. Duże, mięsiste owoce szybko spleśnieją jeśli ich nie wysuszymy. Jagody możemy suszyć w gorącym piasku. Przecinamy je przedtem na połowy, aby móc potem obejrzeć również wnętrze. Małe owoce można też suszyć w prasie.
Zbierając części rośliny (drzewa) powinniśmy sprawdzić, czy nie ma na liściach galasów – małych okrągłych tworów wyrastających „dzięki” nakłuciu niektórych owadów: galasówek, owadziarek, muchówek, motyli czy pluskwiaków. Jeśli zerwiemy galasy jesienią i przechowamy je w chłodnym miejscu, owady, których jaja znajdowały się w nich wyklują się. Twardym galasom dębowym możemy śmiało pozwolić wyschnąć, natomiast miękkie powinniśmy wysuszyć w prasie razem z liśćmi albo też w łaźni piaskowej.
Wnętrze galasa – Przecinając galas odkryjemy mieszczącą się w nim komorę lęgową. Liczba otworów odpowiada liczbie owadów, które w nim mieszkały.
BUDOWA Drzewa
Do badań wybieramy popularny gatunek drzewa. Może to być drzewo w naszym ogrodzie lub okolicznym lesie. Mierzymy jego wysokość i powierzchnię korony, po czym wykonujemy proporcjonalny rysunek.
Zbierając i konserwując części drzewa, takie jak gałązki, czy pączki zimujące, tworzymy stopniowo pełny zestaw informacji o anatomii drzewa.
Możemy pokazać również różnice pomiędzy liśćmi wiosennymi, letnimi i jesiennymi. Konserwujemy kwiaty, owoce i nasiona z drzewa, a także znalezione na nim galasy. Na koniec wykonać możemy kopię wzoru kory lub odlew, pnia czy gałęzi. Zbieranie kolejnych eksponatów i wykonywanie rysunków pozwala nam otrzymać pełny obraz anatomii drzewa.