Papuga.

Skrzydła papugi są poruszane przez silne mięśnie przyczepione do mostka. Ma on postać mocnej płytki kostnej, z której wzdłuż linii środkowej sterczy tzw. grzebień. U ptaków słabiej latających jest on stosunkowo mały, u najlepszych lotników – bardzo rozwinięty.

Kości ptaków są pneumatyczne, tzn. wypełnione wewnątrz powietrzem. Dzięki temu są bardzo lekkie, co stanowi dodatkowe przystosowanie do lotu. Niektóre z nich mają połączenie z workami powietrznymi, a przez nie i płucami (ptaki oddychają brzuchem, ich płuca mają słabą elastyczność i mocno przylegają do żeber).

Narządy oddechowe ptaków funkcjonują inaczej niż u ssaków. Wdychane powietrze trafia nie tylko do oskrzeli i płuc, ale również do bardzo rozbudowanego systemu worków powietrznych. Z worków tych podczas wydechu ponownie dostaje się do płuc, a stamtąd dopiero na zewnątrz. Jest to najlepszy sposób wykorzystania powietrza oddechowego; dzięki niemu ptaki latają bez większego wysiłku. Worki powietrzne prócz tego zmniejszają masę ciała ptaka, ułatwiając mu latanie, a dzięki parowaniu wody z ich powierzchni biorą też udział w regulacji temperatury ciała.

Inną osobliwością anatomii ptaka jest budowa jego kręgosłupa. Podczas gdy prawie wszystkie ssaki, zarówno świnka morska, jak i człowiek, a nawet żyrafa, mają 7 kręgów szyjnych, u ptaków liczba ich jest różna. U papug wynosi (w zależności od gatunku) od 10 do 18. Szyja papug jest wyjątkowo giętka, a cecha ta służy optymalnemu wykorzystaniu najlepiej rozwiniętego u ptaków zmysłu: wzroku. Papugi mają słaby węch i niezbyt dobrze rozwinięty smak, choć ich język jest dość bogato wyposażony w kubki smakowe. Za to oczy mają wprost nadzwyczajne! Bystrość wzroku ptaków jest niezwykła. Oczy papugi nie poruszają się prawie w oczodołach. Gdy ptak chce spojrzeć na określony obiekt, ustawia głowę pod odpowiednim kątem, a ruchliwa, giętka szyja sprawia, że jego pole widzenia jest znacznie większe niż u ssaków – oczy usytuowane po obu stronach głowy oglądają jednocześnie 2 różne obrazy.

Natomiast pole widzenia obuocznego jest mniejsze niż u nas. Papugi widzą jednak „szybciej” niż my wyodrębniają wzrokiem ok. 150 obrazów na sekundę, tzn. około 10 razy więcej niż człowiek. To więc, co dla nas jest jednym filmem, papuga widzi jako wiele oddzielnych ujęć. Papugi rozróżniają kolory w takim samym stopniu jak ludzie.

Tak jak inne ptaki, papugi nie mają małżowin usznych, a ich otwory uszne po obu stronach głowy są przykryte piórami. Papugi nie słyszą tak dobrze jak człowiek. Słyszą dźwięki o częstotliwości od 400 do 20 000 Hz (ludzkie ucho słyszy jeszcze dźwięki o częstotliwości 20 Hz). Niskie dźwięki mogą więc dla nich być niesłyszalne. Ptaki natomiast znacznie precyzyjniej rozróżniają wysokość dźwięków. To, co w uchu ludzkim zlewa się w jeden ton, w uszach ptaków jest melodią wielu tonów, znakomicie przez nie rejestrowaną i powtarzaną.

Papugi, tak jak inne ptaki, mają dobrze rozwinięty zmysł dotyku. Należące do receptorów dotykowych zakończenia nerwowe, zwane ciałkami Herbsta, ułatwiają np. odróżnienie naturalnego drganiu poruszanych przez wiatr gałęzi od ich poruszeń spowodowanych przez zbliżającego się wroga.