Świat torfowisk
W wyniku obumierania i powolnego rozkładu trzcin i innych roślin wodnych powstaje suchy ląd. Jest on oczywiście wciąż zalewany przez wodę, przynajmniej w pewnych porach roku. Teraz teren taki nazywa się torfowiskiem wysokim. Sity, turzyce i trawy nadają mu wygląd mokrej łąki z rozrzuconymi gdzieniegdzie płytkimi kałużami. Podobnie jak stara łąka, torfowisko pokryte jest rozmaitymi, kolorowo kwitnącymi bylinami takimi, jak kosaciec, knieć błotna, wiązówka błotna i krwawnica. W odróżnieniu od roślin leśnych, roślinność torfowisk nie zakwita wczesną wiosną, gdyż na odkrytych obszarach i tak przez cały rok ma zapewniony dostęp do światła słonecznego. Rośliny leśne muszą zakwitnąć, zanim wyrosną liście wysokich drzew odcinając je od słońca.
Torfowisko wysokie może zapewnić schronienie i wyżywienie wielu różnorodnym stworzeniom. Bogata roślinność przyciąga miliony owadów, w szczególności much i komarnic. Podobnie jak na wilgotnych łąkach można znaleźć tu małe zwierzęta: żaby, zaskrońce, myszy, ryjówki. Polują na nie większe drapieżniki: gronostaje i łasice. Na dużych obszarach torfowisk niskich znajduje się wystarczająco dużo pożywienia nawet dla większych drapieżników: sów i błotniaków stawowych. Kaczki, chociaż w pewnych porach roku gromadzą się w stada, nie gniazdują w koloniach i rozległe torfowiska zapewniają im dostatecznie dużo miejsca do ukrycia gniazd.
Niezapomnianym przeżyciem jest obserwowanie dzikich ptaków z ukrycia zbudowanego na torfowiskach. Na bagnach na Korfu zbudowałem w strategicznych punktach sześć punktów obserwacyjnych, tak że w zależności od pory dnia mogłem obserwować gniazda wielu gatunków żyjących tam ptaków. Kaczki, łabędzie, gęsi i wodniki są zagniazdownikami, co oznacza, że ich pisklęta bezpośrednio po wykluciu widzą i są dostatecznie silne i sprawne, aby płynąć za matką i odżywiać się samodzielnie. Oczywiście matka wciąż ochrania je i zapewnia im ciepło podczas snu. Zmęczone młode łabędzie wdrapują się na grzbiet matki, używając jej jak łodzi. Pewien dziwny ptak żyjący na bagnach w Meksyku posiada pod skrzydłami dwie skórne kieszenie, w których przenosi swoje pisklęta.
Zachowania i sposoby porozumiewania się ptaków są fascynującym obiektem badań. Na przykład, gdy kaczątko się zagubi, wydaje głośne piski rozpoznawane przez matkę. Na nieszczęście te same dźwięki słyszą drapieżniki takie jak np. błotniak stawowy, który krążąc nad bagnem nasłuchuje dochodzących z niego głosów. Młode kaczki nie gubią się jednak często, gdyż posiadają instynkt podążania za pierwszym ruchomym obiektem, jaki zobaczą zaraz po opuszczeniu skorupki jaja. W naturze będzie to bez wątpienia ich matka. Takie zjawisko nazywa się imprintingiem.
Doskonale opisał je w latach trzydziestych słynny przyrodnik Konrad Lorenz. Przypadkowo, dziesięć nowo wyklutych gęsi ujrzało go jako pierwszą poruszającą się istotę jaką zobaczyły w swym życiu. Oczywiście młode gęsi wzięły go za swoją matkę, a Lorenz musiał pracowicie spędzić lato, troszcząc się o nie, pływając z nimi oraz przemawiając w ich „języku”. Praca ta pomogła przyrodnikowi w stworzeniu podstaw do badań nad zachowaniami instynktownymi.