Pracownia przyrodnika jest niezmiernie ważnym dla niego miejscem i musi zostać właściwie wyposażona. To tutaj trzymamy nasze okazy oraz prowadzimy doświadczenia trudne lub niemożliwe do wykonania w terenie. Najlepiej, jeśli to możliwe, gdy posiada się specjalny pokój, który może być przeznaczony na pracownię. Przy braku takich luksusów zadowolić się musimy stołem i fragmentem wolnej ściany w spokojnej części mieszkania (domu). Warto pamiętać, że wybrane miejsce musi być suche, gdyż wiele okazów psuje się w wilgotnym powietrzu.
Biurko (lub stół), służące nam do pracy, powinno być jak największe; dobrze, gdy posiada ono dużo szuflad, w których przechowywać możemy wyposażenie. Najwygodniejsze są stare biurka lub stoły kuchenne, jakie można czasami kupić w komisach meblowych lub z ogłoszenia. Stół roboczy ustawiamy w pobliżu okna, jako że światło dzienne jest najodpowiedniejsze do precyzyjnej pracy. Zawieszamy w oknie zasłony, aby móc odgrodzić się od bezpośredniego światła słonecznego, które może powodować blaknięcie kolorów naszych okazów. Konieczne też będzie ustawienie na stole lampy, raczej ze światłem żarowym, ponieważ świetlówki męczą wzrok. Okno musi się oczywiście otwierać, będzie to konieczne w sytuacji, gdy będziemy pracować z eterem czy formaliną.
Byłoby idealnie, gdyby w naszej pracowni znajdował się zlew z bieżącą wodą; z braku takiego posłużyć się możemy plastykowym pojemnikiem i miską. W pobliżu biurka mocujemy na ścianie korkową lub paździerzową płytę, na której przyczepiać możemy mapy, notatki, rysunki i (co bardzo ważne) duży kalendarz ścienny. Kalendarz taki jest bardzo pomocny w planowaniu długoterminowych obserwacji.
W pracowni nigdy nie może być za dużo półek – umieszcza się na nich nie tylko książki i czasopisma, ale także nasze zbiory muzealne oraz żywe okazy w pojemniczkach i akwariach. Należy też znaleźć trochę miejsca na konieczne w pracy przyrodnika pudelka kartonowe, pudełka po zapałkach, słoiki po dżemie oraz przeróżne inne pojemniczki.
Zestaw preparacyjny
Dla przyrodnika zestaw preparacyjny należy do niezbędnego wyposażenia i służy nie tylko do wykonywania sekcji, ale także do wszelakich manipulacji wymagających precyzji. Dobry przyrodnik używa swych narzędzi podobnie jak artysta pędzli – delikatnie i ostrożnie, zawsze myjąc je i susząc po użyciu. Jednak w odróżnieniu od malarza – nie może on zamalować popełnionego błędu, tak więc naczelna zasada przyrodnika brzmi: działać ostrożnie. Podczas preparacji i oznaczania pomagać sobie należy rysunkami (dostępnymi w książkach biologicznych), objaśniającymi budowę wewnętrzną badanego obiektu. Po wypreparowaniu, badane części powinno się utrzymywać w wilgoci przy użyciu czystej wody lub płynu fizjologicznego (wody z dodatkiem soli stosownym do zawartości soli w organizmie).
Podstawowe zasady preparacji:
1. Myjemy starannie ręce przed i po preparacji. Możemy używać cienkich gumowych rękawiczek chirurgicznych.
2. Nie robimy sekcji zwierząt chorych. Ssaki i ptaki ulegają również chorobom lub pasożytom, które mogą być groźne dla ludzi.
3. Nie robimy sekcji, jeśli mamy ranki na rękach.
4. Uważamy, żeby się nie skaleczyć. Jeśli tak się zdarzy, myjemy ręce wodą z mydłem, stosujemy środek dezynfekcyjny i radzimy się lekarza. Istnieje możliwość (zwłaszcza przy sekcji ssaków) zakażenia tężcem, a nawet wścieklizną.
5. Po zakończeniu sekcji myjemy starannie i dezynfekujemy narzędzia oraz miejsce pracy. Resztki wyrzucamy zapakowane w szczelną torebkę plastykową, lub palimy.