Życie głową do dołu
W czasie odpływu poszukajmy miejsc, w których skały są przewieszone. W takich miejscach, zbyt ciemnych, aby mogły rosnąć glony, jest zawsze wilgotno i chłodno, co zapewnia dobre warunki do życia wielu zwierząt. W szczelinach skał ukrywają się liczne ślimaki i robaki, a strop owych półjaskiń udekorowany jest różnorodnymi stworzeniami. Zwisają zeń ukwiały z powciąganymi czółkami i zaciśniętymi otworami gębowymi. Wypełniają swe ciała wodą, by nie dopuścić do wysuszenia i bezpiecznie przeczekać odpływ. Są tam wielobarwne gąbki, mszywioły i żyjące w koloniach osłonice. Jednym z najpiękniejszych okazów kolonii osłonie jest żachwa. Wygląda jak zielona parówka, obsypana małymi purpurowymi gwiazdkami. Gwiazdki te to pojedyncze osłonice, osadzone w galaretowatej masie o barwie zielonej, błękitnej, żółtej lub pomarańczowej. Osłonice odżywiają się odfiltrowaną z wody zawiesiną. Ich kolonie są żerowiskiem małych ślimaków porcelanek. Pełzają one po powierzchni kolonii, zlizując swym długim ryjkiem pojedyncze osobniki. Ślimaki składają tam jaja, które wyglądają jak małe, pomarańczowe wazy umieszczone pomiędzy gwiazdkowatymi stworzeniami.
Pod skalnymi nawisami możemy także spotkać pojedyncze osłonicę. Ciało osłonicy okryte jest przezroczystą celulozową osłonką nazywaną tuniką, przez którą widać narządy wewnętrzne. Z osłonki wystają dwa syfony. Patrząc na to delikatne stworzenie, trudno uwierzyć, że jest ono najdalszym krewnym kręgowców. Dorosłe osłonice nie mają oczywiście kręgosłupa, lecz ich larwy przypominają wczesne stadia rozwojowe wielu zwierząt kręgowych.